Wojna z Włochami: Zanim Benito Mussolini najeżdżał Etiopię, cesarz Haile Selassie I walczył o jej modernizację i suwerenność

Etiopia, ziemia starożytnych cywilizacji, majestatycznych gór i bogatej historii, zawsze fascynowała badaczy i podróżników. Wśród wielu niezwykłych postaci, które wyńczyły się na tej ziemi, cesarz Haile Selassie I zajmuje szczególne miejsce. Jego panowanie (1930-1974) było okresem głębokich zmian w Etiopii - od reform modernizujących kraj do zaciętej walki o jego suwerenność w obliczu agresji włoskiej.

Haile Selassie I, urodzony jako Tafari Makonnen, wstąpił na tron po śmierci cesarzowej Zewditu. Już od najmłodszych lat interesował się polityką i edukacją. Studiował prawo w Oxforde, co było niezwykłym krokiem dla etiopskiego księcia w tamtych czasach.

Po objęciu władzy, Haile Selassie I zajął się ambitnym projektem modernizacji Etiopii. Wdrażał programy edukacyjne i zdrowotne, reformował system prawny, a także dążył do rozwoju infrastruktury. Jego celem było stworzenie nowoczesnego państwa, które mogłoby stawić czoła wyzwaniom XX wieku.

Jednakże path to progress nie był prosty. W latach 30. Włochy pod wodzą Benita Mussoliniego snuły plany kolonizacji Afryki. Etiopia, ze względu na swoje bogactwo naturalne i strategiczne położenie, stała się celem ich agresji.

W październiku 1935 roku wojska włoskie dokonały inwazji na Etiopię. Początkowo włoskie siły napotykały opór ze strony etiopskich żołnierzy, jednak przewyższała je technologia i liczebność. Po kilku miesiącach walk Haile Selassie I podjął decyzję o wycofaniu się z kraju.

W lutym 1936 roku cesarz wypowiedział przemówienie przed Lidą Narodów w Genewie, apelując o pomoc międzynarodową. Jego słowa poruszyły świat:

“Dziś stoimy u progu straszliwej katastrofy. Agresja włoska nie tylko zagraża Etiopii, ale stanowi również bezpośrednie zagrożenie dla pokoju w Europie.”

Niestety, apel cesarza Haile Selassie I nie przyniósł zamierzonych efektów. Liga Narodów, mimo formalnych potępień, nie podjęła konkretnych działań przeciwko Włochom.

Cesarska rodzina i inni prominentni Etiopczycy zostali zmuszeni do emigracji. Haile Selassie I spędził sześć lat na wygnaniu, podróżując po różnych krajach i apelując o pomoc międzynarodową.

W 1941 roku wojska brytyjskie i etiopskie wspólnie wyzwoliły Etiopię z okupacji włoskiej. Haile Selassie I powrócił do kraju jako bohater narodowy, a jego panowanie kontynuowano przez kolejne trzy dekady.

Cesarskie lata po wojnie były naznaczone próbami odbudowy kraju. Etiopia stała się członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych i odegrała rolę w ruchu niepodległościowym Afryki.

Podsumowanie panowania Haile Selassie I:

• Modernizacja: Wprowadzenie reform edukacyjnych, zdrowotnych i prawnych.
• Obrona suwerenności: Zacięta walka przeciwko inwazji włoskiej w latach 30.
• Dyplomatyczne starania: Apelowanie o pomoc międzynarodową przed Lidą Narodów

Haile Selassie I pozostawił po sobie złożone dziedzictwo. Był postacią kontrowersyjną, której panowanie charakteryzowało się zarówno progresywnymi reformami, jak i autorytarnymi tendencjami.

Jednak niezaprzeczalnym jest fakt, że Haile Selassie I odegrał kluczową rolę w historii Etiopii. Był symbolem oporu przeciwko kolonializmowi, a jego walka o suwerenność kraju zainspirowała wiele narodów Afryki.